Blogerki zawsze piszą o ważnych sprawach, wiadomo. Jak zrobić idealne zdjęcie stóp albo czy żółty pasuje do brązowego i dlaczego nie. Ale ja nie o tym, bo przecież jasna sprawa, że pasuje. Dziś chciałam wam powiedzieć coś ważnego.
Nie każda z nas będzie mamą i biust nie spełni jednej z ważniejszych ról – wykarmienia nowego człowieka. I choć u niektórych do końca życia pozostaną zwyczajną częścią ciała, czy tego chcemy czy nie są nieodłącznym atrybutem kobiecości. Piękne piersi. Kolokwialne cycki. Archaiczny biust. Nie ważne jak nazwane, ważne żeby były zdrowe.
Każda z nas codziennie poświęca dziesiątki minut na pielęgnację. Na to żeby torebka pasowała do bucików, buciki do rajstop, rajstopy do sukienki a sukienka do okazji. Na to, żeby rzęsy były jak najdłuższe, włosy układały się w fale, usta były uszminkowane a nos się nie świecił. I co? I nic! Bo to wszystko staje się mało istotne, kiedy jesteśmy chore.
A ile czasu poświęcamy swojemu ciału? Nie skupiając się na zabiegach upiększających, ale temu by służyło nam jak najdłużej? I jak najlepiej? Ja wiem, że dziś trzeba być ładnym i wiecznie młodym. Ale wiecie co? Najlepiej na świecie jest być zdrowym.
Nie boję się swojego odbicia w lustrze. Już wiem, że nie zostanę miss świata. Po 30-tce zmienia się jednak punkt widzenia. Nie boję się swojego ciała i nie boję się go dotykać. Mam dla niego czas. Nie tylko wtedy, gdy biegam, gdy rzeźbię każdy mięsień i wcinam brokuły. Także wtedy, gdy wycieram się po kąpieli i badam dokładnie swoje piersi. Bo je kocham, bo są moje, bo kocham siebie.
Zbliża się Światowy Dzień Walki z Rakiem Piersi. Obiecajcie mi coś. Nawet jeśli nie lubicie się przeglądać i dotykać. Nawet jeśli pomyślicie, że robicie to nieumiejętnie. Zbadajcie się. I niech wam to wejdzie w nawyk. Nawyk, który może uratować wasze piersi. I wasze życie.
Wpis ten dedykuje wszystkim kobietom i im pięknym piersiom. I wszystkim facetom. Panowie, dbajcie o piersi swoich pań! To nic złego zapytać, kiedy ostatnio się badała. Albo jej przypomnieć, bo jest gapa.
