Ostatnio przeczytałam u kogoś po raz kolejny, że wystarczyło się otworzyć na obfitość i przesunąć sobie limity i już było go stać na mentoring za 80 koła. Pyk. Jakie to proste. Nie trzeba w sumie zapierdalać, bo przecież ograniczenia są w naszej głowie, kultura zapierdolu już niemodna, wiec jak tylko otworzymy się na to, co dobre przyjdzie do nas samo. No kurwa nie. Ty widzisz przesuwanie limitów, ja widzę ludzi, którzy chcą was naciąć na hajs.
To był cudowny rok! Nie mogłam sobie wymarzyć lepszego. Blog po raz pierwszy zaliczył milion wejść. Milion! Wyobrażacie to sobie? Toż to cały pierdylion Jarocinów, z którego pochodzę. Po raz pierwszy znalazłam się też w rankingu blogerów See Bloggers i to na 43 miejscu. Uruchomiłam newsletter, który bardzo chętnie czytacie. Dużo podróżowałam. Dużo się śmiałam. I po prostu cieszyłam życiem. A końcówka przyniosła upragniony spokój. Taki spokój w głowie, który zagościł na dłuższy czas. A do tego…ale to już na końcu tekstu.
Masz to w oczach. Masz to wypisane na twarzy. Każdym gestem i ruchemu ciała krzyczysz, że potrzebujesz miłości. Że szukasz. I to Twój nadrzędny cel życia. Miłość. Jakakolwiek by ona nie była. Dopiero mając jego u boku, poczujesz się kompletna. Problem polega na tym, że bardzo często Twoją naiwność wykorzystają kompletne dupki. Zostawiając Cię jeszcze bardziej pustą, niż zastali. Kobiety niepełne.
Winter is coming! Wungla ni ma, gazu ni ma. Niczego ni ma. Zimowe Mietki powoli zaczynają szukać idealnego miejsca na przezimowanie. Powolnym, leniwym krokiem opuszczają swoją strefę komfortu, żeby powiedzieć ci to, czego nie powiedzieli. I dostać więcej tego, czego dostali i masz do oddania. W poszukiwaniu puchatych kołder, ciepłych cycków i podanej na stół strawy zaczynają wychodzić z zakamarków pamięci, Messengerów i leśnych kamieni, co by w głowie namieszać. A sobie w życiu na zimę ciepły kąt znaleźć.
Myślę sobie, że kobiety w tym kraju mają przejebane. Nie dość, że pełno jest toksycznych Mietków, którzy robią je w konia, wykorzystują, stosują przemoc, nie biorą udziału w domowych obowiązkach, bo to przecież niemęskie, to dostają jeszcze z drugiej strony. Od innych kobiet. Od początku swojej działalności – a mija za całkiem niedługo 10 lat! – na palcach jednej ręki mogę policzyć niefajne wiadomości, które dostałam od panów. I całe mnóstwo niefajnych od pań. Bo w Polsce jak się jest kobietą, to jest się nieustannie na świeczniku. Ocenianym przez inne kobiety.
